SEIZOEN 2023/2024 DE TUSSENSTAND | 31 TWEEDE DIVISIE KRANT www.TweedeDivisieKrant.nl ‘OOIT ZOU IK VOOR EEN INDONESISCHE CLUB WILLEN SPELEN’ BOBBY OENEN BREDA – “Dit is mijn eerste interview. Vandaar dat je waarschijnlijk niet veel over me kon vinden op internet”, vertelt Oenen lachend. De 23-jarige middenvelder is dit seizoen voor het eerst actief in het Nederlandse seniorenvoetbal. Op jonge leeftijd maakte hij de stap naar het buitenland, waar hij kampte met veel en tegelijk langdurige blessures. “Ik begon bij Beek Vooruit in Prinsenbeek. Vanuit daar werd ik gescout door NAC Breda. Dat avontuur beperkte zich tot drie jaar wegens blessures en groeipijnen. Ik kwam het laatste jaar nauwelijks aan spelen toe, waardoor ik afviel en terugkeerde naar Beek Vooruit. Ik werd destijds begeleid door Nelson de Kok. Bij hem volgde ik techniektraining op de zondagochtenden. Hij had connecties in België. Zo kwam ik bij VV Hoogstraten terecht.” “Ik stroomde in bij de Onder 16. Bij Hoogstraten speelden we altijd op een hoog jeugdniveau. Op mijn zeventiende trainde ik voor het eerst mee bij het eerste, wat op een vergelijkbaar niveau als de Tweede Divisie in Nederland speelt. Ook werd ik op die leeftijd gescout voor Lierse SK. Alles was rond, maar ik zag er op het laatste moment van af, omdat ik eerst de havo wilde afmaken. Hoogstraten ligt op een kleine twintig minuten rijden, dus dat was prima te combineren, maar Lierse was me net iets te ver.” “Achteraf gezien had ik het misschien wel moeten doen. Want het jaar erna scheurde ik mijn voorste kruisband en buitenband in mijn knie af. Op m’n negentiende werd ik geopereerd. In totaal lag ik er meer dan drie jaar uit. Van m’n achttiende tot m’n 21e was ik geblesseerd. Ik miste cruciale jaren in mijn carrière. Toen ik terugkwam, moest ik meteen aansluiten bij de senioren. Ik kon geen ervaring meer opdoen bij de Onder 21, omdat ik te oud was. Dat was heel zwaar. Toch maakte ik zo nu en dan mijn minuten, maar voornamelijk als wingback. Ze zagen me echt als een vleugelverdediger, maar dat wilde ik niet. Daarom ging ik verder kijken. Om meer minuten te maken en om op mijn favoriete positie te kunnen spelen. Zo kwam ik uit bij Baronie.” MOEIZAAM En bij Baronie loopt het dit seizoen allesbehalve soepel. De ploeg uit Breda kreeg al vroeg in het seizoen een trainerswissel te verwerken. Verder kampte de equipe met veel blessures, onervarenheid, veel transfers en veel, heel veel pech. Bobby Oenen: “Volgens mij vertrokken er afgelopen seizoen vijftien tot zeventien spelers bij de club. Daarvoor moesten er allemaal vervangers gehaald worden. Dat heeft tijd nodig. Bijna niemand speelde voor dit seizoen samen. Dat merkte je aan het begin van het seizoen. Na een paar wedstrijden vertrok Jeroen van Bezouwen, die met ons de hele voorbereiding had gedraaid. Dat kwam voor iedereen als een verrassing. Vervelend, maar goed: we moesten door. Verder hebben we dit seizoen alle pech van de wereld gehad. Het heeft ons niet meegezeten. Maar eerlijk is eerlijk: misschien is dit niveau voor deze groep iets te hoog gegrepen. Een groot deel van de groep heeft nog nooit op dit niveau gespeeld. BOBBY OENEN: BRABANDER MET INDONESISCHE DROOM Ooit wil hij in de voetstappen van zijn opa stappen. Ergens op een eiland zo’n vijftienduizend kilometer verwijderd van Breda, de stad waar hij op dit moment met Baronie in degradatienood verkeert. Maar voor het zover is, wil de middenvelder dichter bij huis stappen maken: te beginnen met Baronie. “Misschien is het beter om een stap terug te zetten, om met een goede basis te bouwen.” Dit jaar hebben we eraan mogen proeven, maar het is naar mijn idee beter om een stap terug te zetten, om met een goede basis te bouwen. En vervolgens sterker terug te komen.” Oenen durft zich uit te spreken over het moeizame seizoen, maar hij durft zich ook langer te verbinden aan de club. Ondanks de dreigende degradatie. “Die goede basis die ik net benoemde: daar wil ik onderdeel van zijn. Natuurlijk zijn de sportieve prestaties niet om over naar huis te schrijven, maar ik vind Baronie een fijne club. Alles is goed geregeld. Ik voel me goed hier. Waarom zou ik dan op zoek gaan naar iets anders? Hier heb ik zekerheid. Ik weet waar ik aan toe ben. Daar hecht ik erg veel waarde aan. Daarnaast kan ik hier eindelijk op mijn favoriete positie spelen, en dat wil ik blijven doen.” INDONESISCHE DROOM In ieder geval nog voor een jaar dus. Dat betekent niet dat de 23-jarige Bredanaar geen ambitie heeft. In tegenstelling zelfs. “Ik ben half Indonesisch. Mijn opa is geboren en opgegroeid op het eiland Java. Naarmate ik ouder word, groeit mijn interesse naar de herkomst van mijn familie. Ik wil weten waar ik vandaan kom. Afgelopen zomer ben ik voor het eerst naar Indonesië gegaan. Een rondreis op Sumatra, Bali en Java. Het was heel bijzonder om daar te zijn. Los van dat de omgeving natuurlijk prachtig is, vond ik het geweldig om in de voetstappen van mijn vader en grootvader te treden. Ik kijk vaak naar foto’s waarop mijn opa als kleine jongen door de straten liep. Hij sprak weleens over een plein met in het midden een grote klok. Ik was naar exact datzelfde plein gegaan. Bijzonder. Ik besloot rond half zes in de ochtend te gaan hardlopen om een moment voor mezelf te nemen en de omgeving te beseffen. Ik was in mijn hometown. Het voelde als mijn plek. Een gek, maar goed gevoel.” Wat Oenen betreft, is het dan ook niet de laatste keer dat hij te vinden is op de eilandengroep. Het is de grote droom van de middenvelder om furore te maken in zijn vaderland. “Ooit zou ik voor een Indonesische club willen spelen. Wij krijgen het hier niet goed mee, maar het voetbal is daar heel groot. Er wordt goed betaald en de fanbase is enorm. Er zijn veel, grote stadions en een behoorlijke competitie. Mocht de mogelijkheid zich ooit voordoen, wil ik ook voor het Indonesisch voetbalelftal uitkomen. Maar goed, dat is allemaal toekomstpraat. Daarvoor zal ik eerst in Nederland stappen moeten maken. Te beginnen met Baronie.” (MB)
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=