SEIZOEN 2023/2024 DE TUSSENSTAND | 13 TWEEDE DIVISIE KRANT www.TweedeDivisieKrant.nl VERDEDIGER MIGIEL ZELLER VOELT ZICH THUIS BIJ BLAUW GEEL ‘38 De ervaren rot in het elftal, de speler die in elk team functioneert, de leider die alle poppetjes op de juiste plaats zet, de verdediger die een wedstrijd voor teamgenoten makkelijker maakt: Migiel Zeller van Blauw Geel’38. Sinds 2021 is hij een vaste waarde op sportpark Prins Willem Alexander, wat inmiddels bijna zijn ‘tweede thuis’ is. VEGHEL – Het is 2009 als Migiel Zeller voor het eerst in de media verschijnt. ‘De mooie surprise van Migiel Zeller’ kopt De Gelderlander. Op de coverfoto pronkt een zestienjarige voetballer. De jonge centrale verdediger van destijds Juliana’31 Onder 17 uit Malden was plots international. “Ik werd opgeroepen voor het Nederlands amateurelftal.” Hij mocht Nederland vertegenwoordigen tijdens de Koninkrijksspelen op Aruba. Een sportevenement waarbij verschillende landen uit het Koninkrijk der Nederlanden het tegen elkaar opnamen. Er werd gestreden in onder andere synchroonzwemmen, taekwondo, softbal en dus ook voetbal. “Het was allemaal heel professioneel: ik werd medisch gekeurd, kreeg een volledig trainingspak en alles werd voor me betaald. We namen het op tegen Aruba en de Nederlandse Antillen. Ik zat in een elftal met onder andere Jurgen Locadia en Mustafa Saymak. Natuurlijk wonnen we, haha.” De oproep kwam na een lastige periode voor Zeller. Twee jaar eerder werd hij gescout door NEC. Wat voor hem een droom leek, eindigde in een lichte nachtmerrie. “In het begin van mijn eerste seizoen bij NEC raakte ik zwaar geblesseerd aan mijn knie. Ik lag er acht tot negen maanden uit. In het jaar erna ging de academie van twee naar één elftal per lichting. Ik zag de bui al hangen.” THUIS Het avontuur bij zijn droomclub was dus maar van korte duur. “Ik vond het geen straf om terug te gaan naar Juliana’31. We speelden daar ook altijd op hoog niveau. Het voelde als thuiskomen. Juliana is een beetje mijn thuis. Het ligt bij mij om de hoek, ik ken iedereen en het is gewoon een fijne, knusse club. Daar houd ik van.” Bij zijn thuisclub stootte Zeller in no-time door naar het eerste elftal. “Als tweedejaars B-junior trainde ik al mee en een jaar later, als A-speler, mocht ik volledig aansluiten bij de selectie.” GROTE STAP Bij Juliana’31 laat Zeller zien dat de Hoofdklasse niet zijn plafond is. Het duurde niet lang voor hij op de radar stond van de grotere clubs uit de omgeving. “Ik kende wat jongens die destijds bij Achilles’29 speelden. Thijs Hendriks kwam bijvoorbeeld ook van Juliana. Zo zijn ze eigenlijk bij mij gekomen. Toen ik tekende, ging ik ervanuit dat we Topklasse zouden spelen. Maar niet veel later werd bekend dat de club de overstap naar de Jupiler League zou maken. Dat was even slikken.” Zo stond Zeller in zijn eerste wedstrijd tegenover de debuterende Wout Weghorst van FC Emmen. Niet veel later kwamen onder andere Donny van de Beek en Frenkie de Jong naar De Heikant. “Een vrij grote stap vanuit de Hoofdklasse kun je wel stellen, haha.” Zeller kwam in vier seizoenen tot 103 optredens voor de Groesbekers, waarvan 98 in de Jupiler League. “Ik kijk met een goed gevoel terug op die periode. Ik heb veel kansen gekregen om me als jonge jongen op hoog niveau te laten zien. Alleen over het laatste seizoen ben ik niet tevreden. Frans Derks (technisch manager, red.) meldde me totaal onverwachts dat ik niet meer nodig was en bij Jong Achilles mee moest doen. Volgens hem waren mijn prestaties ondermaats. Maar ik vond dat ik mezelf altijd van mijn beste kant liet zien en honderd procent gaf voor de club. Het voelde een beetje vreemd. Ze wilden me eruit bonjouren.” Zeller koos voor een verhuurperiode naar TEC, om een half jaar later definitief de overstap te maken. “Qua niveau scheelde het voetbal in de Tweede en Derde Divisie niet heel veel, maar ik zou liegen als de sfeer rondom wedstrijden ook hetzelfde was. Bij Achilles speelden we in stadions en kwamen honderden mensen naar De Heikant. Die duizenden zijn op sportpark De Lok ver te zoeken, hoor. Maar dat maakte me eigenlijk niet zoveel uit. Ik voetbal voor mezelf en ik heb altijd met veel plezier voor TEC gespeeld. Net als bij Achilles bungelden we met TEC regelmatig onderaan de ranglijst. Dus in dat opzicht was dat ook hetzelfde, haha.” TUSSENSTOP THUIS Opvallend was dat Zeller, na drie seizoenen in Tiel, terugkeerde naar Juliana’31. Zeller had die terugkeer zelf liever ook wat jaartjes uitgesteld. “Ik was klaar voor weer iets nieuws. Het liefst een andere Derde of Tweede Divisieclub. Maar in de regio Nijmegen zit niet zoveel op dat niveau. En om nou telkens een uur te rijden voor een training: daar zat ik ook niet op te wachten. Ik ben wel op gesprek geweest bij enkele clubs, maar niets overtuigde me echt. Daarom koos ik ervoor om weer ‘naar huis’ te gaan.” Heel lang bleef Zeller niet thuis. “Ik kwam terug met de voorwaarde dat ik mocht vertrekken bij een aanbod van een club hogerop. Ik had twee wedstrijden gespeeld voordat het seizoen werd stilgelegd wegens corona. Het seizoen erna klopte Blauw Geel’38 aan. Het bleef dus bij twee wedstrijden.” Ook bij Blauw Geel ’38 is Zeller op zijn plek. Niet alleen door de sportieve prestaties, maar ook door de sfeer op de club. “Het is een grote club, maar het voelt erg knus. Ze hebben het goed voor elkaar hier. We zijn nu in gesprek over volgend seizoen en ik denk dat we er wel uit gaan komen. In bijna alles lijkt deze club een beetje op Juliana. Daarom voel ik me zeker thuis bij Blauw Geel ‘38.” (MB) ‘ZE WILDEN ME ERUIT BONJOUREN’ MIGIEL ZELLER
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=